Oudjaar

Dit verhaaltje is geschreven naar aanleiding van een afbeelding van Anton Pieck. Oudejaarsavond. De tafel is gedekt. De gasten zijn gearriveerd. De dienstmeiden hebben de hele dag oliebollen en appelflappen staan bakken. Het hele huis geurt naar oliebollen. Voor even heel erg lekker maar al snel gaat de geur vervelen. Het is een penetrante geur die lang blijft hangen. Een van de dochters van de gastvrouw zegt dat haar haren en kleren een baklucht hebben waarop moeder zegt: “Dat moet je maar voor lief nemen. Dat hoort nu eenmaal bij oudjaar.” Ze pakt een oliebol met veel poedersuiker en neemt een hap. Haar mond ziet wit en de poedersuiker valt op haar enorme boezem. Haar man kucht en maakt een veelbetekenend gebaar. Moeder kijkt naar haar boezem en klopt de poedersuiker eraf die als een sneeuwstorm op de tafel valt. Dochter zegt: “Bah moeder, wat doe je nu?” en wappert met haar handen de poedersuiker weg. Er wordt gelachen. De dienstmeid schenkt thee in en ondertussen eet iedereen gretig van al het lekkers. De flinke boezems vol poedersuiker worden driftig afgeklopt. Het is goed dat de meeste vrouwen een hooggesloten jurk dragen. Dochter kijkt met walging naar het hele gedoe. Ineens krijgt ze zin om een oliebol te gooien naar een vrouw die er wel erg besmeurd uit ziet. Ze pakt een flink gesuikerde, gooit hem en raakt de vrouw midden op haar boezem. Even is ze onzichtbaar door opstuivend poedersuiker. Verbouwereerd kijkt de vrouw naar de boosdoener, pakt een oliebol van de schaal en gooit hem naar haar toe. Hetzelfde moment ontstaat er een enorm oliebollengevecht. De kamer is in poedersuikernevel gehuld. Moeder zit snikkend aan tafel. Vader staat op en verzoekt met stemverheffing iedereen te vertrekken. Wat een ongemanierde bende. En de dochter….die vlucht snel naar haar kamer, in stilte lachend om de hele situatie.