Mooie woorden

Maak een lijstje met woorden; indrukwekkend, poëtisch. Een woord dat je zelf prachtig vindt.

 

Zotterik, schouwspel, tranendal, natuurgeweld, fenomeen, Utopia, geestdrift, smeltkroes, flierefluiter, lumineus.

 

Ik kies één woord om over te schrijven: UTOPIA.

Dit woord wordt veel gebruikt door de reality serie op de televisie. Soms kijk ik er naar. De deelnemers hebben na bijna een jaar nog lang niet hun Utopia bereikt. Kun je het wel ooit bereiken?

Utopia of utopie.

Een utopie is nog altijd vrede in de wereld. Vrijheid voor iedereen, gelijkheid voor iedereen. Net als in de tv serie blijkt hoe lastig dit is. Zo veel mensen, zoveel meningen, normen en waarden of juist helemaal geen normen en waarden.

Je eigen Utopia zou haalbaar moeten zijn, maar een wereld-Utopia bereiken is nog een hele lange weg. We zijn in 2014 en zo lang is er al oorlog, haat en nijd en bevechten mensen elkaar. Als ieder nou zijn eigen Utopia creëert wordt de wereld vast beter.

 

Stel je bent ambassadeur van het woord Utopia. Hoe zorg je goed voor dat woord en hoe ga je het veel gebruiken.

 

Het is lastig om een grote groep mensen te bereiken. Hoe krijg je mensen op één lijn en wil ik dat wel. Is het niet beter als mensen zelf uitzoeken hoe ze de wereld kunnen verbeteren. Heel veel mensen zijn er al mee bezig. Oplossingen zoeken voor alle problemen met of zonder succes.

Laat ik maar mijn Utopia uitstralen in eigen kring. Wees goed voor elkaar, leven en laten leven en iedereen in zijn waarde laten. Af en toe een beetje coachen in de goede richting. Niet blijven dromen maar gaan voor je droom. Jezelf ontwikkelen en daardoor misschien een voorbeeld zijn voor anderen, Zoiets als: He, zo kan het ook. Maar absoluut geen belerend vingertje.

 

 

Levenslust

Wat zou dit woord kunnen betekenen? Wat roept het op?

 

Levenslust, het woord zegt het al; de lust om te leven. Leven is een kunst. De omstandigheden bepalen hoe je je leven leeft.

Ik zelf vind dat ik aardig de kunst om te leven versta. Maar het heeft moeite gekost. Na een lange rouwperiode  ben ik eindelijk uit mijn cocon gekropen om weer te leven zonder mist voor mijn ogen. Het moment dat de mist optrok kan ik me nog herinneren. Het was alsof er een rolgordijn omhoog ging en ik ineens de kleuren om mij heen heel helder zag. Dat was in tijden niet voorgekomen. Ik heb wel eens langs een sloot gereden op de fiets met de gedachte ‘als ik er in rijd dan hoef ik niets meer’. Ik hoorde een stem in mijn hoofd ‘Doe niet zo raar. Pak het leven weer op’. En ik fietste verder vol gedachten.

Nu hoor ik van iedereen dat ik vol levenslust zit, dat ik leuke dingen onderneem om mijn leven leuk te maken. Ik word er om bewonderd en er worden mij nog meer mooie eigenschappen toegeschreven.

Heb ik toch maar mooi bereikt.

 

Elfje(klein versje)

 

Leuk

mijn leven;

boeiend, creatief, spiritueel.

Blij met mijn leven.

Hoopvol.

 

Binnenkort start de schrijfcirkel weer na een lange zomerstop. Een kleine groep mensen die een passie hebben voor schrijven op wat voor manier dan ook, komt bij elkaar om met behulp van schrijfopdrachten te gaan schrijven. Het gaat erom wat je schrijft en niet hoe je schrijft. De bedoeling is dat je in een afgesproken tijd zonder nadenken je tekst op papier zet. Er wordt niet over nagedacht. De woorden komen daardoor vanuit je onderbewustzijn naar boven borrelen en wat er op papier komt is heel verrassend. Vaak blijkt er onverwerkt leed te voorschijn te komen of de fantasie gaat ineens stromen. Deze manier van schrijven geeft veel energie en bovenal inzicht in bepaalde dingen. De teksten worden aan elkaar voorgelezen tenzij je het absoluut niet wil delen omdat een tekst heel erg

privé  is. Maar naarmate je je veiliger voelt in de groep, ga je steeds meer delen. Alles wat geschreven wordt of gezegd wordt blijft binnen de groep tenzij er toestemming is gegeven om iets te publiceren. Het gebeurt dat er deelnemers depressief binnen komen en herboren weer naar huis gaan. De schrijfcirkel is tijd voor jezelf. Gelegenheid om zelf te ontdekken wat je bezig houdt. De teksten worden tijdens het schrijven niet geschrapt of verbeterd. Dat kun je later thuis doen maar de ervaring is dat de pure tekst heel waardevol is. Ook kun je thuis de zinnen die er uit springen opnieuw gebruiken om verder te schrijven. Er is veel mogelijk. Schrijven in de schrijfcirkel werkt vooral helend.
Op de maandagen in de even weken wordt er geschreven van half twee tot vier uur.

Oudjaar

Dit verhaaltje is geschreven naar aanleiding van een afbeelding van Anton Pieck. Oudejaarsavond. De tafel is gedekt. De gasten zijn gearriveerd. De dienstmeiden hebben de hele dag oliebollen en appelflappen staan bakken. Het hele huis geurt naar oliebollen. Voor even heel erg lekker maar al snel gaat de geur vervelen. Het is een penetrante geur die lang blijft hangen. Een van de dochters van de gastvrouw zegt dat haar haren en kleren een baklucht hebben waarop moeder zegt: “Dat moet je maar voor lief nemen. Dat hoort nu eenmaal bij oudjaar.” Ze pakt een oliebol met veel poedersuiker en neemt een hap. Haar mond ziet wit en de poedersuiker valt op haar enorme boezem. Haar man kucht en maakt een veelbetekenend gebaar. Moeder kijkt naar haar boezem en klopt de poedersuiker eraf die als een sneeuwstorm op de tafel valt. Dochter zegt: “Bah moeder, wat doe je nu?” en wappert met haar handen de poedersuiker weg. Er wordt gelachen. De dienstmeid schenkt thee in en ondertussen eet iedereen gretig van al het lekkers. De flinke boezems vol poedersuiker worden driftig afgeklopt. Het is goed dat de meeste vrouwen een hooggesloten jurk dragen. Dochter kijkt met walging naar het hele gedoe. Ineens krijgt ze zin om een oliebol te gooien naar een vrouw die er wel erg besmeurd uit ziet. Ze pakt een flink gesuikerde, gooit hem en raakt de vrouw midden op haar boezem. Even is ze onzichtbaar door opstuivend poedersuiker. Verbouwereerd kijkt de vrouw naar de boosdoener, pakt een oliebol van de schaal en gooit hem naar haar toe. Hetzelfde moment ontstaat er een enorm oliebollengevecht. De kamer is in poedersuikernevel gehuld. Moeder zit snikkend aan tafel. Vader staat op en verzoekt met stemverheffing iedereen te vertrekken. Wat een ongemanierde bende. En de dochter….die vlucht snel naar haar kamer, in stilte lachend om de hele situatie.

ontmoeting

De opdracht was: wat gebeurt er in het park. Neem de afbeelding in je op en schrijf je verhaal. Ontmoeting in het park. De zwerver loopt slingerend over het pad. Hij heeft geen last van de sneeuw. Het is moeilijk om een slaapplaats te vinden. Alle opvanghuizen zitten vol. Met deze kou zoekt iedereen een warm onderkomen. Het park is verlaten. Het is windstil. De sneeuw valt geruisloos naar beneden. Het maakt de bomen prachtig wit en het hele park wordt bedekt met een wit tapijt. De zwerver stopt bij een verlaten bankje onder een lantaarnpaal. Hij maakt het bankje sneeuwvrij met de werkhandschoenen die hij aanheeft. Eerder op de dag had hij ze weggenomen bij een bouwput. Want de kou maakt zijn handen schraal en pijnlijk. In zijn rugzak zit een fleecedeken meegenomen van een terras waar hij eerder een kop hete chocomel had gedronken, aangeboden door iemand die meelij had met de arme sloeber. Hij drapeert de deken over het bankje en gaat zitten. Dromerig staart hij in de verte. Hij voelt geen kou. Er komt iemand aan lopen, in wit licht gehuld. Bij de zwerver blijft hij staan en zegt: “Ik weet een plek voor je waar het nooit meer koud is en waar jij je heel fijn zult voelen. Ga je met me mee?” De zwerver kijkt hem aan en grijpt de hand van de vreemdeling. “Dat wil ik wel.” Samen lopen ze verder en verdwijnen in de nacht. Het is licht. De nieuwe dag is begonnen. Zwaailichten in het park. Afzetlinten. Op een bankje onder een gedoofde lantaarn ligt een zwerver, bevroren door de kou, maar met een glimlach op zijn gezicht, alsof hij vol verwachting is naar een nieuwe bestemming.

Dubbelwoorden

Gebruik zoveel mogelijk van de onderstaande woorden voor het maken van een verhaaltje. Schrijf tien minuten. Tuktuk, TT, Baden-Baden, gadogado, kip-piripiri, tomtom, couscous, zozo, bonbon, tumtum, froufrou, tamtam, samsam, fiftyfifty, chachacha, tutu, mama, papa, jojo, toto, beriberi, chowchow, Loulou, haha, kerker, tenten, taaitaai, doeidoei, hoho, neenee, jojo, poepoe, tuttut. Er loopt een man in het park. Hij laat zijn chowchow uit. Een Chinese hond met een blauwe tong. Er rijdt een groep motorrijders langs, vast op weg naar de TT die in het weekend wordt verreden. De chowchow rukt zich los en rent luid blaffend met de motorrijders mee. “Toto kom hier,” schreeuwt de man. Toto rent verder weg. Wat nu? Hij belt zijn zwager die in een piripiri restaurant werkt en legt uit wat er gaande is. “Zozo, kon je dat beest weer eens niet in bedwang houden” en stopt een bonbon in zijn mond. Hij is er verslaafd aan en heeft periodes dat hij niets anders eet. Zij gewicht schommelt erg, hij lijkt wel een jojo. Het kan hem niet deren. “Weet je, ik zal de tamtam laten werken. Ik zal via twitter een oproep doen uit te kijken naar je hond. Wacht even. Er komt een tweet binnen van Loulou. Zij heeft Toto gezien. Hij zit vastgebonden voor het couscousrestaurant waar papa en mama zo graag gaan eten.” “Gelukkig, ik ga er meteen naar toe. Het restaurant ligt op de weg naar de balletschool. Kan ik daar meteen een tutu ophalen. Bedankt.” Hij gaat op weg, graait in zijn jaszak naar de zak met tumtum en neemt er een handvol uit. Hij propt zijn mond vol. Tumtum eten is zijn verslaving. Hij is trots dat er in de familie een samsam gevoel is. En kwartier later ziet hij zijn hond zitten. De hond blaft opgewonden en zo worden baas en hond weer herenigd.

Kijk naar de afbeelding en schrijf

Een moment voor jezelf. Even chillen, even tot jezelf komen en alles om je heen vergeten op een plekje bij een vijver waar een zacht stroompje kabbelt. Mooie waterlelies in de vijver en een boeddha die rust uitstraalt, rust die je zelf zo nodig hebt na de hectiek van alledag. Heerlijk zitten in een fijne stoel, een mooi meditatiemuziekje er bij en dan de dingen maar laten gebeuren. Gedachten uitschakelen en je gevoel toelaten. Ondertussen genietend van de vogelgeluiden op de achtergrond. Even tijd voor jezelf om weer op te laden voor de dingen die komen gaan. Wat is het toch mooi dat je op deze manier weer energie krijgt toebedeeld, energie die nodig is om je in deze wereld staande te houden, zonder uitputtingsverschijnselen. Een cadeautje zoals ze tegenwoordig zeggen.