schrijven met behulp van een voorwerp

Ik volg op het moment een cursus creatief dagboek schrijven naast de schrijfcirkel.
De cursus is erg leuk en we werken met schrijfopdrachten. Ik kan er weer veel van leren. Dit keer hadden we een voorwerp wat beschreven moest worden, zo precies mogelijk totdat er een herinnering in je opkomt, Dan moesten we de beschrijving staken en verder gaan met de herinnering.
De beschrijving van het voorwerp is een manier om over herinneringen en associaties te kunnen schrijven.

Mijn voorwerp is een ovale transparante vorm waarin een engel opgesloten zit, een witte engel met mooie vleugels. Op de vleugels zitten kleine glittertjes.
(Op dit moment komt bij mij een herinnering naar boven.) We waren een keer op een premièrefeest in een theater. Mijn man moest iemand spreken en die persoon nodigde ons uit te blijven om de voorstelling bij te wonen. Ik voelde me ongemakkelijk , was er niet op gekleed. Alles was glitter en glamour en het theater was vol met bn-ers. Daar stond ik in gewone kleren, wel netjes, maar niet premièrewaardig. We werden naar de koffiekamer van de directie gebracht waar we koffie en chique bonbons kregen. We stonden aan een statafel. Tegenover me stond een bekende modeontwerper strak in het pak. Hij nam me op van top tot teen en ik zag zijn misprijzende gezicht. Ik viel dan ook helemaal uit de toon in mijn C en A-tje Ik voelde me enigszins opgelaten maar liet het niet merken. Trouwens, hij ontwerpt nu ook voor C en A. Al snel zagen we bekenden van ons binnen komen en lieten de modeontwerper alleen achter aan de statafel.

Het volgende voorwerp is een agaatschijf. Een eivormig stuk steen dun afgesneden van een groter brok steen. Mooie paarse kleur erin en ook een groot stuk wit. Het wit lijkt op een engelenvleugel.(Hier komt een herinnering naar boven)
Ik heb een keer intuïtief een schilderij gemaakt in een groep. Telkens moesten we het schilderij in wording doorgeven zodat elke deelnemer er in kon werken. Uiteindelijk kwam mijn schilderij weer bij me terug. Ik werd bang van het resultaat. Het paste niet bij me. Ik zag er een dreiging in. Heel snel ben ik er in gaan kladderen met witte en rode verf om het minder dreigend te maken. En dat had ik niet mogen doen want ik stopte de boodschap, die in het schilderij te lezen was, weg. Ik plaats daarvan kwam er door mijn toedoen een hart te voorschijn omgeven door witte verf. Het witte vlak leek heel erg op een engelenvleugel. Dat sprak me aan. Ik wilde omringd worden door liefde met behulp van de engelen.

Mijn laatste voorwerp is een eivormige steen, transparant maar troebel, geelgroen van kleur en als de zon er op schijnt en je de steen heen en weer rolt, neemt hij verschillende kleuren aan van licht naar donker met een zweem van zwart.
(Hier komt een herinnering naar boven.)
Het zwart doet me denken aan de donkere periode die achter me ligt. Een periode van rouw met toch altijd weer een lichtpuntje. Een uitweg om verder te gaan. De kleur zwart is mijn kleur. Niet de kleur van rouw, maar de kleur van kracht want ik ben toch helemaal zelf deze moeilijke periode doorgekomen. Zwart laat ook zien ‘hier ben ik’. Zwart is een kleur waar je niet omheen kunt. Het lijkt wel of ik me aangetrokken voel tot mensen die ook graag zwarte kleding dragen, net als ik. Zwart zoekt zwart, misschien omdat je gelijkgestemd bent.

We mochten per voorwerp niet langer schrijven dan 10 minuten.